W prezbiterium kościoła Matki Bożej Królowej Korony Polskiej znajduje się zespół czterech witraży zaprojektowanych przez Fritza A. Pfuhlego, profesora Politechniki Gdańskiej (Technische Hochschule) w latach 1910-1939. Witraże są monochromatyczne, czytelne w rysunku i pełne wyrazu. Budowana dużymi płaszczyznami forma oraz śmiałe, niekonwencjonalne ujęcie odbiegające od ustalonej tradycją symetrii spotęgowały ekspresję tematu Męki Pańskiej. Witraże wykonane z barwionego szkła podnoszą rangę dzieła architektonicznego, jakim jest kościół.
1. Narodzenie Pańskie
Witraż podzielony jest na 8 kwater. W centralnym miejscu znajduje się Maryja trzymająca na rękach Jezusa, za nią stoi św. Józef z rękami rozłożonymi, jakby w geście ochrony świętej Rodziny. Za jego plecami widoczne są promienie gwiazdy betlejemskiej. U stóp Matki Bożej w lewej dolnej kwaterze klęczą baranki. Po prawej stronie przedstawiony jest pokłon pasterzy.
2. Ukrzyżowanie
Drugim witrażem znajdującym się w północnej części prezbiterium jest scena ukrzyżowania Jezusa. Witraż został wykonany w roku 1916. Podzielony jest na 8 kwater, w jego centrum znajduje się postać Zbawiciela rozpostarta na krzyżu. Nad głową Chrystusa widnieje tabliczka, na której w formie skrótu I.N.R.I. – Jesus Nazarenus Rex Iudeorum – podano winę. Po lewej stronie Chrystusa przedstawione są dwie postacie: Matka Boża w geście rozpaczy zasłania dłońmi twarz, wspiera Ją Jan; po prawej stronie Chrystusa stoi zaś Maria Magdalena.
3. Zmartwychwstanie
Na ścianie południowej w głębi prezbiterium znajduje się witraż przedstawiający Zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa. Podobnie jak poprzednie witraże podzielony jest na 8 kwater. Chrystus ukazany jest z uniesioną ku górze lewą ręką, natomiast prawa wsparta jest na drzewcu. Ciało Zmartwychwstałego osłonięte jest opadającym z lewego ramienia płaszczem, głowa pochylona w lewą stronę. W tle postaci widnieje podwójna gloria, której kręgi przechodzą na całe tło kompozycji. W narożach powaleni żołnierze zwracają głowy w kierunku Chrystusa, po lewej dwaj w hełmach i zbrojach, jeden wsparty na mieczu, po prawej żołnierz trzymający włócznię i osłaniający twarz. Cała kompozycja ma kolor szary, występują pojedyncze ostre elementy kolorystyczne, jak hełm żołnierza, zakończenie głowni miecza, akcenty na szacie żołnierza.
4. Wniebowstąpienie
Cykl witraży kończy scena Wniebowstąpienia. W części centralnej przedstawiony jest unoszący się Chrystus z rękami wzniesionymi w geście błogosławieństwa, lewa ręka lekko ukośnie. Głowa i tors ukazane są wertykalnie, nogi po przekątnej, stopy na tle szaty stojącego po prawej apostoła. Opadający z ramion płaszcz Chrystusa jest silnie pofałdowany. Głowa Chrystusa o wyrazistych, zmonumentalizowanych rysach twarzy ukazana jest na tle nimbu krzyżowego. W narożnych polach widoczni są czterej apostołowie. Apostołowie stojący po lewej stronie mają złożone przy twarzy dłonie, apostoł stojący po prawej stronie trzyma w dłoniach połę płaszcza. Stojący najbliżej Jezusa apostoł wyciąga ku Niemu ręce. Głowy apostołów są na tym samym poziomie na wysokości ramion Chrystusa. Cała kompozycja jest w kolorze szarym, pojawiają się pojedyncze akcenty kolorystyczne: kobalt w rąbkach szat, zieleń w aureoli Chrystusa.
