Historia obrazu Chrystusa Miłosiernego ściśle związana jest z historią św. siostry Faustyny Kowalskiej, członkinią Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia. Podczas pobytu w Płocku, w tamtejszym klasztorze, 22 lutego 1931 roku Jezus rozpoczął objawiać jej nabożeństwo ku czci Miłosierdzia Bożego oraz powiedział, by namalowała Jego obraz i podpisała go „Jezu ufam Tobie”.
Obraz Miłosierdzia Bożego rozpoczęto malować w roku 1934 w pracowni Eugeniusza Kaźmierowskiego. Na pierwszy plan wysuwa się postać Chrystusa, który lewą ręką wskazuje na swoje Serce. Serce jako takie nie jest widoczne na obrazie, ale stanowi centrum rozważań ikonograficzno-symbolicznych, w tym właśnie miejscu przecinają się linie diagonalne. Z serca Jezusa wypływają dwa promienie – czerwony, symbol Krwi Chrystusa przelanej na krzyżu, oraz biały (blady), kolor chwały niebiańskiej, boskości niepojętej. Sam Chrystus tłumaczył Faustynie znaczenie kolorów w ten sposób: „Blady promień oznacza wodę, która usprawiedliwia duszę, czerwony promień oznacza krew, która jest życiem dusz”.
Obraz Chrystusa Miłosiernego na stałe wpisał się do ikonografii chrześcijańskiej. Jest to zasługą s. Faustyny, dzięki której została przybliżona nam tajemnica Bożego Miłosierdzia – największego atrybutu Boga. Przesłanie obrazu i kontemplacja oblicza Chrystusa pozwalają zgłębić ten przymiot Boga.